🥳 Wieś Z Muzeum Mikołaja Reja

17 listopada 2022 roku, klasy: 1a i 3a oraz grupy z klas: 3c i 4h, razem z wychowawcami oraz nauczycielami języka polskiego: Panią Dorotą Dawid – Fatygą i Panią Joanną Śliwą, udały się na wycieczkę do dawnej stolicy królów – Krakowa. Młodzież zwiedziła interesujące eksponaty w Muzeum Lotnictwa Polskiego. Następnym punktem wycieczki była poruszająca wystawa …

HistoriaDo końca XII w. Mogilany były wsią królewską. W 1199 r. wieś przeszła w ręce prywatne, zmieniając przez kolejne dziesięciolecia swoich właścicieli. W 1560 r. właścicielem majątku zostaje kasztelan krakowski Wawrzyniec Spytko Jordan herbu Trzy Trąby. Zamożny, wpływowy, dobrze widziany na królewskim dworze, miał swoje ambicje, które z powodzeniem realizował. Nabywszy Mogilany, Jordan przeznaczył je na swą siedzibę, porzucając dawniejsze rezydencje – zamek w Melszynie i dwór wójtowski w Myślenicach. Zafascynowany pięknem otoczenia i rozległymi panoramami na Tatry i Kraków wybudował w Mogilanach rezydencję posadowioną na sztucznie wzniesionym tarasie, z którego widok był jeszcze efektowniejszy. Pałac w Mogilanach wzniesiony w latach 1560-1567 łączył w sobie cechy modnej wówczas podmiejskiej willi w typie włoskim, z typowo polskim budulcem, jakim było drewno. W kształcie zapamiętanym przez świadków dwór mogilański nie różnił się szczególnie od innych tego typu rezydencji rozsianych po Rzeczypospolitej. Tym, co go wyróżniało był, i do tej pory pozostaje, wspaniały ogród. Nie wiadomo, kto był jego projektantem, chociaż niektórzy badacze wskazywali na włoskiego architekta i dekoratora Bartolomeo Ridolfiego z Werony, zięcia i współpracownika słynnego architekta, Giovaniego Marii Falconetta. Był to ogród geometryczny, kwaterowy, którego opis z 1567 r. zachował się za sprawą przebywającego tu Mikołaja Reja. Spytek Jordan Był miłośnikiem sztuki, znanym w kraju i za granicą. Chętnie otaczał się ludźmi kultury. W Mogilanach stworzył w Mogilanach coś w rodzaju bractwa artystycznego. Oprócz Mikołaja Reja, w pałacu przebywało wielu artystów, pisarzy i uczonych, wśród nich np. ks. Stanisław Orzechowski. Działała tu także założona w oficynie drukarnia, w której wydano znane dzieło Reja “Żywot człowieka poczciwego”. Po śmierci w 1568 r. Spytka Jordana, dobra mogilańskie stały się własnością wdowy po nim, Anny z Sieniawskich. Później drogą koligacji rodzinnych przechodziły wielokrotnie z rąk do rąk – coraz bardziej zaniedbane. W 1. połowie XVII w. prawdopodobnie nastąpiła modernizacja założenia architektonicznego i ogrodowego. Za inicjatora tych zmian uznaje się Michała Jordana, późniejszego wojewodę bracławskiego. Powstał budynek usytuowany symetrycznie na osi geometrycznego ogrodu ozdobnego, prawdopodobnie ramowanego szpalerami lub bindażami grabowymi. W tym okresie uformowano rodzaj sztucznej szkarpy terenowej w rejonie spadku zmniejszającej stromiznę środkowej części ogrodu. Pierwsza pośrednia wzmianka o alejach grabowych pochodzi z 2. połowy XVIII w., a bezpośrednia dopiero z 1851 r. W 1761 r. zadłużone dobra mogilańskie zostały oddane w zarząd wierzycielom, z których największe zastawy mieli Lubomirscy. W 1764 r. wymusili oni na ówczesnym właścicielu, Stefanie Jordanie, ostateczną sprzedaż zdewastowanego majątku księciu Józefowi Massalskiemu. Później wraz z ręką córki Massalskich, Heleny, księżniczki Sydonii de Ligne dobra przechodzą w posiadanie Franciszka Potockiego. W 2. połowie XVIII w. nastąpiła rozbudowa położonego na osi ozdobnego założenia architektonicznego o dwa aneksy boczne. W tym czasie nastąpiła zapewne częściowa zmiana w zabudowie folwarcznej z drewnianej na murowaną. W 1802 r. Mogilany, wraz z Głogoczowem i Kuleszowem kupuje łowczy sanocki Józef (I) Konopka, który przy wykorzystaniu piwnic starszego budynku (prawdopodobnie gospodarczego) wznosi nowy dwór, stanowiący trzon budynku istniejącego do dzisiaj. Dwór ok. 1830 r. przebudowany wg planów Juszczkiewicza to budynek późnoklasycystyczny, murowany, prostokątny, z portykami arkadowymi od zajazdu i od ogrodu, zwieńczonymi trójkątnym przyczółkiem. Dalsza rozbudowa siedziby o część północną nastąpiła na początku XX w. W 1885 r. Mogilany odziedziczył Stanisław Konopka. W okresie międzywojennym prowadził on w Mogilanach wzorcowe gospodarstwo rolne, będące miejscem praktyk dla studentów Akademii Rolniczej. W początkach XX w. nastąpiła również dalsza rozbudowa części parkowej posiadłości. Stanisław Konopka zasadził grupę świerków zamykających częściowo od północy (wraz z dworem i odcinkiem szpaleru) ogród włoski. Został on ostatecznie zmieniony w ogród wypoczynkowo-dekoracyjny. Byś może przy tej samej okazji brzegi kwater zostały obsadzone strzyżonym bukszpanem. W okresie II wojny światowej spłonął dach mogilańskiego dworu – wiążące się z tym prace remontowe i adaptacyjne wykonali je jeszcze Konopkowie, ale już w 1945 r. majątek został upaństwowiony. Na przełomie 1967 i 1968 r. Dwór w Mogilanach przeszedł na własność Polskiej Akademii Nauk. Po przeprowadzeniu generalnego remontu utworzono tutaj Dom Pracy Twórczej. Opis Zespół założony przez Wawrzyńca Spytka Jordana po 1560 r. położony jest na kulminacji wzgórza i składa się z dworu i otaczającego go parku. Dzisiejszy budynek powstał prawdopodobnie obok niezachowanej rezydencji Jordana. Wskazuje na to jego asymetryczne położenie względem ogrodu. Współczesny dwór jest budowlą klasycystyczną, założoną na planie prostokąta, przykrytą stromym, dwuspadowym dachem mansardowym z lukarnami doświetlającymi użytkowe poddasze. Elewacje frontowa (północna) i ogrodowa (południowa) ozdobione osiowo umieszczonymi ryzalitami o arkadach filarowych zwieńczonych trójkątnymi przyczółkami. Od wschodu niewielki taras i schody prowadzące do niego od północy i południa. Taras oraz schody od wschodu zakończone kamienną balustradą z tralkami, od zachodu dobudowana piętrowa oficyna kryta „łamanym” dachem. Starsza część dworu kryta blachą na rąbek stojący, dobudowana później oficyna dachówką karpiówka w kolorze ceglastym. Dwór jest podpiwniczony. W południowej części parku z której rozpościera się doskonały widok na panoramę Tatr taras zakończony kamienną balustradą ogrodową z tralkami i 2 puttami, być może proweniencji z czasów i materiałów zastosowanych w pierwotnym pałacu mogilańskim rozebranym w XVIII w. (analogiczne motywy i figury na wschodnim tarasie dworu). Dwór i otaczający go park należą do skarbu państwa i zostały użyczone gminie na okres 3 lat. Dwór nie jest udostępniony zwiedzającym. Park ogrodzony siatką, dostęp przez bramę główną. Godziny otwarcia przy wejściu. Oprac. Grzegorz Młynarczyk, OT NID w Krakowie, r. Bibliografia: Dvorak M., Dwory, zamki, pałace, Kraków 2005. Galarowski T., Mogilany, zarys monograficzny, Kraków 1976. Marcinek R., Myczkowski Z.,Teki Krakowskie, T. 2 (1995). Marcinek R., Myczkowski Z.,Teki Krakowskie, T. 2 (1995). Nowina Konopka J., Wieś Mogilany. Monografia. Kraków 1885. Sternalski J., Mogilany dawniej i dziś, Mogilany: TPM, Kraków: MBP, 1986 (Kroniki Mogilańskie 1).

Wieś Wygoda (gmina Imielno) 12.4 km. Zamek Rycerski w Sobkowie. Zamki, pałace, dworki. Sobków to niewielka miejscowość w Muzeum „Dworek Mikołaja Reja ^{Od 2020 roku portal oferuje odwiedzającym najlepsze pomysły, gdzie wybrać się na wycieczkę w Polsce. Również z pomocą Was, naszych gości, stale ulepszamy i poszerzamy naszą bazę wycieczek, wspierając tym samym słowacką turystykę.} madryckie muzeum, założone w 1819 przez Ferdynanda VII ★★★ ŻYWOT " człowieka poczciwego" Reja ★★★ FIGLIK: gat. literacki stworzony przez Mikołaja Reja ★★★★ mariola1958: PLEBAN: u Reja rozprawiał z Panem i Wójtem ★★★ FIGLIKI: polska odmiana epigramatu stworzona przez Mikołaja Reja ★★★★ oona: FOKREJA

Informacje szczegółoweZwińRozwińRodzaj obiektu: Miejsca z klimatem Kategoria standaryzacji: BrakUdogodnienia: Internet TV/SAT Usługi dodatkowe: Kuchnia Powiat: jędrzejowskiGmina: NagłowiceAdres: Nagłowice , ul. Kacpra Walewskiego 7 Szerokość geograficzna: geograficzna: turystyczny: Jędrzejów i okolice Położenie: Na wsi Liczba miejsc: 7Cena min. za os.: 40 PLNCena max. za os.: 60 PLNTelefon: +48 41 381 45 70Fax: .: +48 41 381 45 70Email: dworekreja@ internetowa: w okolicyZwińRozwińMuzeum „Dworek Mikołaja Reja” w NagłowicachMuzeum „Dworek Mikołaja Reja” ukazuje związki pisarza z Nagłowicami i znaczenie jego twórczości zarówno dla piśmiennictwa, jak i całej kultury polskiej. Jest tu wystawa reprodukcji przedstawiających życie i dorobek pisarski Mikołaja turystówZwińRozwińOpisW dworku Mikołaja Reja w Nagłowicach można nie tylko zapoznać się życiem i twórczością ojca literatury polskiej, ale także bardzo dobrze wypocząć. Można tu również zaplanować atrakcyjny pobyt w samej gminie oraz jej najbliższej i dalszej okolicy. W dworku, który wybudowała ok. 1800r. rodzina Walewskich, znajdują się m. in. Muzeum Mikołaja Reja, pokoje gościnne i punkt informacji turystycznej. Muzeum Mikołaja Reja obrazuje związki pisarza z Nagłowicami i znaczenie jego twórczości zarówno dla piśmiennictwa, jak i całej kultury polskiej. Jest tu wystawa reprodukcji przedstawiających życie i dorobek pisarski Mikołaja Reja. Na drzeworytach umieszczono fragmenty dzieł pisarza i zapisy z jego życiorysu. W gablotach znajdują się ciekawe teksty w kopiach rękopisów - jest to m. in. "Zeznanie podatkowe" i "List do sąsiada". Pokoje gościnne przewidziano dla dziesięciu osób. Część z nich, zaplanowana dla czterech osób, ma bardzo wysoki, apartamentowy charakter. Jest tu oddzielne wejście, a całość tworzą dwa pokoje, kuchnia z pełnym wyposażeniem i łazienka. W wyposażeniu znajduje się telewizor. Druga część przewidziana jest dla pięciu osób. Składa się z pokoju, kuchni z lodówką oraz łazienki. Można tu zamieszkać również z psem. Pokoje nie są prowadzone na ściśle hotelowych zasadach, bo nie ma tu recepcji i rygorystycznych dób text line that is needed to fix map width

Mikołaja Reja z roku 1883. Skanowanie przeprowadzono w Paraﬁi Ewangelickiej a. w. w Miko-łajkach z egzemplarza znajdującego sie w zbiorach tamtejszego Muzeum Reformacji. Rozpoznanietekstu (OCR konwersjęz pismagotyckiego nawspół-czesne) wykonano z zastosowaniem programu ABBYY FineReader XIX.

JędrzejówMuzeum PrzypkowskichArchiopactwo CysterskieUlice JędrzejowaNagłowiceDworek Mikołaja RejaKościół Matki Bożej RóżańcowejJędrzejów – co jeszcze warto zobaczyć w okolicy Jędrzejów nie jest oczywistym celem wycieczek w Górach Świętokrzyskich. Miasto to i jego okolice przy bliższym poznaniu potrafią jednak zachwycić. Pokażemy Wam, co warto w jeden dzień odwiedzić w tym rejonie. Zajrzymy do królestwa czasu, przekonamy się, że Polacy nie gęsi…, postawimy nogi w najstarszym polskim klasztorze Cystersów oraz wpadniemy do kilku mniejszych miejscowości. Dzisiaj Jędrzejów jest stolicą powiatu. Próżno jednak szukać w nim gwaru i pośpiechu większych miast. Może to za sprawą pierwszej atrakcji, którą chcemy Wam pokazać, czas tak zwalnia. Muzeum Przypkowskich Na rynku w jednej z niepozornych bram mieści się bardzo ciekawe muzeum. Gromadzi stale powiększaną od 1895 roku kolekcję gnomoniczną. Co to takiego? Nie bójcie się, to nie nauka o gnomach, potworach i wiedźmach. Gnomonika to nauka o astronomii i budowaniu zegarów słonecznych. Muzeum Przypkowskich w Jędrzejowie zostało stworzone przez Feliksa Przypkowskiego. Był on lekarzem, który w wolnych chwilach pasjonował się poznawaniem gwiazd. Dzięki konsekwencji i uporowi zgromadził jedną z największych na świecie kolekcji zegarów słonecznych, rozbudowaną później przez jego syna Tadeusza. Do najcenniejszych eksponatów należą takie perełki, jak wykonany w XVIII wieku zegar słoneczny z armatką. Można by powiedzieć, taka fanaberia twórcy, gdyby nie to, że codziennie dokładnie o godzinie 12 działo… strzela. Poza słonecznymi chronometrami w muzeum można znaleźć jeszcze inne odmierzacze czasu oraz przyrządy astronomiczne. Dowiecie się też, jak mieszkali i pracowali twórcy muzeum oraz będziecie mogli spojrzeć na ich bibliotekę. A na dziedzińcu pośród pięknej zieleni odnajdziecie ekspozycję zewnętrzną (wstęp bezpłatny). Cena biletu do Muzeum Przypkowskich to tylko 12 zł, a po salach oprowadzać Was będzie wykwalifikowany przewodnik. Muzeum z jedną z największych na świecie kolekcji zegarów słonecznych Takie zegarki ciężko byłoby nosić na rękach Zegary stojące z wahadłem mają w sobie jakiś urok Zegar słoneczny na dużym kamieniu robi wrażenie Sypialnia w kamienicy Przypkowskich Zewnętrzna kolekcja też robi wrażenie Ciekawy eksponat w jednej z sal Przypkowscy lubili poznawać świat Zegar słoneczny z armatą Jeden z ciekawszych zegarów w Jędrzejowie Na dziedzińcu muzeum mieści się zewnętrzna, darmowa kolekcja zegarów słonecznych Kieszonkowe zegary słoneczne – ciekawe wykonanie Kuchnia w której gotowali Przypkowscy Astronomia i czas są ze sobą nierozłącznie związane Część biblioteki Przypkowskich – lubimy takie miejsca Archiopactwo Cysterskie Przenieśmy się teraz w połowę XII wieku. W miejscu, gdzie teraz leży Jędrzejów, znajdowała się wieś o nazwie Brzeźnica. Późniejszy biskup gnieźnieński Janik Jaksa wraz ze swoim bratem (pochodzili z jednego z najznamienitszych małopolskich rodów) postanowili sprowadzić z Francji zakonników z bractwa Cystersów. Mieli oni walczyć z obecnym jeszcze na ziemiach wschodnich pogaństwem. Na miejsce osiedlenia Cystersów wybrali Brzeźnicę. I tak w 1140 roku w Polsce pojawili się przedstawiciele tego zakonu. Żyło im się dość dobrze. Nie dość, że ich mecenasami byli ludzie bardzo znaczący (bo chyba za takich można uznać tych, którzy wybierali księcia na krakowski tron), to jeszcze otrzymali pokaźne ziemie i wsie, a ich siedziba leżała w centrum Bursztynowego Szlaku. Wszystko było dobrze do Potopu Szwedzkiego, gdy rozgrabiono majątek klasztoru, a jego losy przypieczętowały rozbiory Polski. Władze carskie dokonały kasaty, a następnie przekształciły to miejsce w Męskie Seminarium Nauczycielskie. Zakonnicy wrócili do Jędrzejowa dopiero po zakończeniu II wojny światowej. Dzisiaj w klasztorze przebywa na stałe 23 zakonników, którzy zajmują się posługą wiernym oraz doskonaleniem swojej wiary. Jeśli znajdą się chętni na zwiedzanie, braciszkowie z przyjemnością oprowadzają ich po historycznych murach i opowiadają ciekawe historie, jak chociażby tę o najznamienitszym spośród nich. Na pewno kojarzycie Wincentego Kadłubka. Spisał on w postaci kronik najdawniejsze dzieje Polski. Przy czym opierał się nie tylko na dziełach historycznych, ale i na podaniach ludowych. Jędrzejów jest miejscem szczególnym dla niego, bo już po zakończeniu swojego wielkiego dzieła postanowił wstąpić do klasztoru Cystersów i tam dokończyć życie. Dzisiaj możecie zobaczyć w jednej z kaplic szczątki tego błogosławionego kościoła rzymskokatolickiego. Najstarszy polski klasztor zakonu Cystersów Tablica pamiątkowa dla Tadeusza Kościuszki Malowidła naścienne zawsze były chlubą kościołów To się nazywa ambona, z takiej to można głosić kazania Nawa główna w kościele Cystersów w Jędrzejowie Jedna z najstarszych części klasztoru w Jędrzejowie Stare płyty nagrobne mają w sobie coś mistycznego Ciekawe budynki opactwa Cystersów Organy w przyklasztornym kościele Jedno z wejść do klasztoru Ulice Jędrzejowa Jędrzejów jest miejscem, które choć coraz szybciej się rozrasta, to w centrum pozostało małomiasteczkowe. Pełno tam pomników, kapliczek, zaułków i rozpadających się kamieniczek. Ludzie spieszą do urzędu powiatowego lub na ryneczek. Najbardziej rozpowszechnionym transportem są busy i autobusy, które dowożą mieszkańców okolicznych wsi czy pozwalają dostać się do oddalonych o niecałe 40 km Kielc. Nawet z zaparkowaniem samochodu nie będziecie mieli dużych problemów, zawsze znajdzie się jakieś miejsce. Ot, takie sielskie (no, może nie do końca), senne życie, któremu brak tempa dużych miast. Kwiaty po deszczu wyglądają ciekawiej Ciekawy zegar słoneczny na budynku Pomnik Bohaterów Ziemi Jędrzejowskiej Senna uliczka w Jędrzejowie Duży zegar słoneczny na budynku w okolicach Rynku Przejście na jedno z podwórek przy Rynku Zdobienia jednej z kamienic w centrum miasta Przydrożna kapliczka Oznaczenie herbowe na płycie Nagłowice Po zwiedzeniu klasztoru Jędrzejów zostawiliśmy za sobą i pojechaliśmy do oddalonych o niecałe 20 km Nagłowic. Mieszkał tam człowiek, który przypomniał Polakom, że powinni używać swojej mowy również w piśmie. Mikołaj Rej, bo o nim wspominamy, był pierwszym polskim poetą tworzącym wyłącznie w naszym rodzimym języku. Wszyscy znamy jego słowa: „A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”. Aforyzmów i sentencji miał bardzo wiele. I może wypadałoby się dzisiaj nad nimi pochylić i do życia swego odnieść. Czasami mamy wrażenie, że gdzieś w tym pędzie do „doskonałości” ludzkość zagubiła się i zboczyła z drogi. Czyż prawdą nie powinny być takie myśli jak chociażby: „Nie ten mądry, kto wiele spraw umie, lecz kto złe od dobrego rozeznać rozumie” „Małe złodziejaszki wieszacie, wielkim – nisko się kłaniacie” „Lepsza cnota w błocie niż niecnota w złocie” „A to miej na pilnej pieczy, abyś czytał, kiedy tylko możesz” „Bo zawżdy ci więcej jedzą, którzy bliżej misy siedzą” Dworek Mikołaja Reja Mikołaj Rej był nie tylko wielkim poetą i myślicielem. Doskonale też zarządzał swoim majątkiem. Wieś, która była w jego posiadaniu, prosperowała znakomicie, a ludzie byli ponoć bardzo zadowoleni z takiego pana. Jak to z tym było, ciężko nam dzisiaj powiedzieć, ale do Nagłowic warto się wybrać. Choć okazały dworek nie był własnością Mikołaja Reja, bo powstał dopiero w 1800 roku, a więc kilkaset lat po jego śmierci, to skrywa wiele pamiątek po piewcy naszej rodzinnej mowy. I choć budynek jest sporo młodszy, to historie powiadają, że przepiękne rosnące wokoło dęby sadzone były za czasów Reja. Kto wie, może część z nich pielęgnował od małego on sam. W sezonie Muzeum Mikołaja Reja w Nagłowicach czynne jest codziennie do godziny 17:00, a wstęp do niego kosztuje tylko 5 zł. Istnieje też możliwość zatrzymania się w dworku i choć warunki może do pałacowych nie należą, to można się spokojnie wyspać i w wolnym czasie pochodzić wśród zieleni. Myślimy, że warto, tym bardziej, że ceny są przystępne. Dworek Mikołaja Reja w Nagłowicach Pomnik Mikołaja Reja Tablica pamiątkowa Mikołaja Reja W parku przy dworku rolnicy czasami wypasają krowy Zniszczony mostek przy dworku Dworek Mikołaja Reja – widok od strony parku Podjazd do dworku od strony parku Zieleń parkowa uspokaja Kościół Matki Bożej Różańcowej Niedaleko dworku znajduje się Kościół Matki Bożej Różańcowej. Choć nie jest może budowlą wybitnie zabytkową (powstał na początku XX wieku), to jego wnętrza kryją kilka skarbów. Do najcenniejszych należą: pochodzący z drugiej połowy XVII wieku mały obraz Matki Bożej, lipowa chrzcielnica z XIX wieku i ornat z 1822 roku wykonany z pasów słuckich, a więc prościej mówiąc kontuszowych. Jeśli już tam będziecie, to zwróćcie też uwagę na pięknie zdobione ściany. Może nie są dziełem historycznym, ale nam bardzo się podobały. Niestety nie mogliśmy zbyt długo rozglądać się po świątyni, bo niedługo miało zacząć się nabożeństwo i już co niektóre starsze panie zaczęły na widok naszego aparatu wydawać podejrzane syki. Kościół w Nagłowicach Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej w Nagłowicach Nawa główna w kościele w Nagłowicach Malowidła naścienne ozdabiają budynek Schowane nad wejściem organy Ten krzyż bardzo nam się spodobał Jędrzejów – co jeszcze warto zobaczyć w okolicy Będąc w okolicach Jędrzejowa warto zawadzić na chwilę o jeszcze kilka ciekawych miejsc kultu sakralnego. Wybierzcie się tak jak my do: Rykoszyna, gdzie schowany pośród drzew i dość łatwy do przeoczenia stoi drewniany kościół pochodzący z 1779 roku. Ponoć warto zajrzeć do środka (nam to się nie udało), gdzie znajdziecie pięknie zachowane barokowe wnętrza, a na jednej ze ścian wiszący obraz z XVIII wieku Trzcińca, w którym już w 1330 roku ustawiono świątynię. Nie dotrwała ona jednak do naszych czasów, gdyż nie oparła się warunkom atmosferycznym. Choć obecnie stojący tam kościół wybudowano na początku XX wieku i wielu twierdzi, że nie jest wart oglądania, to nam się spodobał Obiechowa, posiadającego bardzo cenny zabytek architektoniczny, jakim jest Kościół Nawiedzenia NMP. Został on wybudowany w 1763 roku i znajdziecie tam jeszcze starsze, bo pochodzące z 1523 roku dzwony. Na uwagę zasługuje też Pieta stojąca naprzeciwko drzwi, choć nam spodobała się bardziej mroczna figura świętej Faustyny pozująca nam na tle stalowych chmur. Drewniany kościół w Rykoszynie Przed kościołem w Rykoszynie Kościół w Rykoszynie widziany od tyłu Kościół w Trzcińcu – mimo wiekowej tradycji, jest stosunkowo młody Wnętrza kościoła przystrojono przed uroczystością Obraz w kościele w Trzcińcu Droga krzyżowa w kościele w Trzcińcu Kościół z XVIII wieku Św. Faustyna w Obiechowie wygląda dość mrocznie Kościół z XVIII wieku w Obiechowie Figura Matki Bożej w Obiechowie Pieta przed kościołem w Obiechowie Zabytkowy budynek Poczty w Obiechowie Jędrzejów i jego okolice to wycieczka na jeden dzień. Kilka innych może nie całkiem oczywistych, a wciąż bardzo ciekawych propozycji w świętokrzyskim znajdziecie w naszych tekstach: Ostrowiec Świętokrzyski – weekend w świętokrzyskim czy Skarżysko-Kamienna – weekend w świętokrzyskim. W najbliższym czasie postaramy się odkryć przed Wami jeszcze kolejne niesamowite miejsca tego regionu.

🎓 Muzeum Mikołaja Reja - w NagłowicachMuzeum Jana Kochanowskiego - w Czarnolesie Odpowiedź na zadanie z Bliżej słowa 3

Wraz z Narodowym Instytutem Dziedzictwa w ośmiu odcinkach cyklu „Skarby regionów” pokazujemy zabytki, niezwykłe miejsca i tradycje całej Polski. Zaprezentowaliśmy już województwo opolskie, Śląsk, a także Małopolskę i Podkarpacie. W tym tygodniu Warmia i Mazury. Zapraszamy! Do najbardziej charakterystycznych zabytków regionu należą średniowieczne zamki (np. w Lidzbarku Warmińskim, Olsztynie, Reszelu, Kętrzynie, Barcianach), systemy obronne (np. w Pasłęce) oraz gotyckie kościoły – wszystkie budowane z czerwonej cegły licowej. Wyrazistą, choć stosunkowo niewielką, grupę tworzą warmińskie sanktuaria pielgrzymkowe. W krajobraz regionu wpisane są liczne siedziby szlacheckie, pałace i dwory, otoczone parkami, powiązane funkcjonalnie z folwarkami. Zespół katedry Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny we Fromborku był siedzibą diecezji warmińskiej od końca XIII w. Tworzą go kościół, kanonie wewnętrzne, dawny pałac biskupi (obecnie siedziba Muzeum Mikołaja Kopernika) oraz obwarowania z basztami i bramami. Najsłynniejszym mieszkańcem wzgórza był Mikołaj Kopernik, który mieszkał we Fromborku od roku 1510 do śmierci i opracował tam dzieło „O obrotach sfer niebieskich” („De revolutionibus orbium coelestium”). W wieży Radziejowskiego (południowo-zachodni narożnik murów) znajduje się taras widokowy, wahadło Foucaulta oraz planetarium. Poza granicami zespołu katedralnego znajduje się siedem kanonii zewnętrznych i nowy Pałac Biskupi udostępniany czasowo do zwiedzania. Frombork. Wzgórze Katedralne Archiwum NID Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego wspiera ze środków europejskich konserwację i restaurację XIV-wiecznego zespołu obronnego i katedralnego Fromborka. Ponadto w 2022 r. przyznało dotacje z programu „Ochrona zabytków” na prace konserwatorsko-restauratorskie ganków i murów obronnych od strony zachodniej wraz z bramą zachodnią i elewacjami Wieży Kopernika zespołu katedralnego, konserwację polichromii katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja oraz remont więźby dachowej wraz z wymianą pokrycia dachu kapitularza na Wzgórzu Katedralnym. W Stębarku 15 lipca 1410 roku stanęły przeciwko sobie wojska Zakonu Krzyżackiego i wojska polsko-litewskie dowodzone przez króla Władysława Jagiełłę. Pod względem liczby uczestników bitwa pod Grunwaldem to jedno z największych starć militarnych w polskiej historii. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego wspiera ze środków europejskich rozbudowę Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku oraz budowę wystawy stałej muzeum. Od połowy XIV w. do początku wieku XIX Lidzbark był stolicą Warmii, zamek pełnił zaś rolę rezydencji biskupów. Zamek jest świadectwem wspólnej historii Warmii i Korony Królestwa Polskiego. Ostatnim przed rozbiorami polskim zwierzchnikiem Warmii był Ignacy Krasicki. Kanał Elbląski, wyjątkowy, funkcjonujący nadal zabytek sztuki inżynierskiej, dzieło pruskiego inżyniera Georga Jacoba Steenke, powstał w latach 1844–1881. Jego budowę rozpoczęto, aby usprawnić śródlądowy transport drewna z lasów Warmii oraz płodów rolnych do portu w Elblągu. System kanałów i śluz łączących jeziora tworzy drogę wodną o łącznej długości ok. 210 km. Kanał Elbląski. Pochylnia Całuny T. Błyskosz Most obrotowy w Giżycku wzniesiono w 1889 r. nad Kanałem Łuczańskim łączącym jeziora Niegocin i Kisajno, w miejscu wcześniejszej przeprawy, aby usprawnić połączenie miasta z Twierdzą Boyen w Giżycku. Przeprawa zniszczona w 1945 r. została później odbudowana. Wyróżnia się oryginalnym, nadal czynnym rozwiązaniem zwodzenia w bok, mającym nieliczne analogie w Polsce i Europie. Mimo że most waży ponad 100 ton, obracany jest ręcznie przez jedną osobę w ciągu kilku minut. Twierdza Boyen powstała w latach 1843–1855 jako obiekt blokujący strategiczny przesmyk pomiędzy jeziorami Niegocin i Kisajno. W roku 1846 jej patronem został jeden z inicjatorów budowy tego obiektu, generał Hermann von Boyen. Twierdzę przygotowano dla załogi liczącej około 3 tys. żołnierzy. Garnizon giżycki utworzono w 1859 roku, natomiast w 1902 roku w twierdzy umieszczono składnicę artyleryjską. Po wybuchu I wojny światowej zgromadzeni w niej żołnierze nękali oddziały nadciągającej armii rosyjskiej, a następnie w sierpniu 1914 roku broniły twierdzy przed wojskami Mikołaja II Romanowa. Po wojnie zmieniła się funkcja obiektu, powstał w nim szpital. W przededniu II wojny światowej Twierdza Boyen była jednym z punktów zbornych armii niemieckiej, która z terenu Prus Wschodnich wkroczyła na terytorium Rzeczypospolitej. W czasie wojny w fortyfikacji znajdował się ośrodek Abwehry szkolący żołnierzy z armii rosyjskiego generała Andrieja Własowa, którzy przeszli na stronę niemiecką. W styczniu 1945 roku bez walki twierdza została opuszczona. Po wojnie stacjonowało w niej Wojsko Polskie. Twierdza Boyen jest miejscem tłumnie odwiedzanym przez turystów. Czytaj więcej Wakacje z zabytkami Małopolska i Podkarpacie Kto wie, że przez rok w bieckim zamku mieszkał Władysław Łokietek, a w fortalicji w Przecławiu – przez trzy wieki – potomkowie Mikołaja Reja? Kto wie, że w imbramowickim klasztorze przechowuje się dzieło Jana Brueghela Starszego? Kult związany ze słynącym cudami wizerunkiem Marii z Dzieciątkiem, dziś znanym tylko z przekazów pisanych, sięgał w Świętej Lipce czasów krzyżackich. Tradycje pielgrzymkowe zostały przerwane w czasach reformacji, przywrócono je w pierwszej połowie XVII w. pod pieczą jezuitów. Do ołtarza głównego, wykonanego w latach 1712–1714, przeniesiono wcześniejszy obraz Marii z Dzieciątkiem, pochodzący z pierwszej połowy XVII w. Mazurskie lasy kryją wiele tajemnic z II wojny światowej. Z Gierłoży, położonej ok. 8 km od Kętrzyna, przez ponad trzy lata rozkazy wydawał kanclerz III Rzeszy Niemieckiej Adolf Hitler. Kwatera „Wolfsschanze” (Wilczy Szaniec) była doskonale chroniona, rozciągała się na powierzchni 250 ha. Na jej terenie znajdowało się ok. 200 budynków, z których 80 zbudowanych było z cegły i betonu (najgrubsze mury miały 8 metrów). To tam 20 lipca 1944 roku niemiecki pułkownik Claus von Stauffenberg dokonał nieudanego zamachu na przywódcę III Rzeszy. Do dzisiaj przetrwały pozostałości betonowych konstrukcji, które można zwiedzać. W regionie tym warto też odwiedzić liczne zamki. Bezławki, górujący na wzgórzu dawny zamek krzyżacki, a obecnie kościół, oraz usytuowane na naturalnym wzniesieniu, po przeciwnej stronie wsi grodzisko to elementy średniowiecznego, krzyżackiego kompleksu osadniczo-militarno-gospodarczego, który powstał w połowie XIV w. Gotycka wieża bramna, o najstarszych fragmentach z XIII i XIV w., jest zaś reliktem zamku biskupiego w Braniewie, niegdyś najważniejszym mieście Warmii. Po pracach konserwatorskich z lat 2018–2020 zabytek został udostępniony do zwiedzania. Nakomiady to zaś barokowy zespół wybudowany w latach 1664–1668 w miejscu strażnicy krzyżackiej dla pruskiego dyplomaty Jana Hoverbecka. Ceglany kościół greckokatolicki Podwyższenia Krzyża Świętego w Górowie Iławeckim wzniesiono w XIV w. Najpierw był świątynią katolicką, a od 1525 r. – luterańską. Po 1945 r. został opuszczony, natomiast w 1981 r. stał się kościołem parafii greckokatolickiej. We wnętrzu można obejrzeć polichromowany strop barokowy. Malowidła ikonostasu i polichromie ścienne wykonał w latach 1983–1985 doskonały malarz Jerzy Nowosielski. Sanktuarium pielgrzymkowe kościoła Nawiedzenia NMP w Stoczku Klasztornym ufundowano jako wotum po pokoju polsko-szwedzkim z 1635 r. Kościół w formie rotundy wybudowano w latach 1639–1641. W latach 1953–1954 w miejscu tym internowany był kardynał Stefan Wyszyński. Łęcze to jedna z najstarszych wsi w powiecie elbląskim, z dobrze zachowaną historyczną zabudową mieszkalną, w tym z charakterystycznymi dla Żuław Wiślanych chałupami podcieniowymi. Wieś usytuowana jest na południe od masywu pradziejowego grodziska, wzniesionego na szczycie wzgórza stanowiącego element pasma, które ciągnie się wzdłuż brzegu Zalewu Wiślanego. Na teren grodziska prowadzi czerwony szlak turystyczny. Bet Tahara w Olsztynie to żydowski dom przedpogrzebowy wybudowany w 1913 r. według projektów architekta Ericha Mendelsohna. Szczególne wrażenie robi sala główna z pozorną kopułą, dekorowana mozaikami. Czytaj więcej Wakacje z zabytkami Małopolska i Podkarpacie Kto wie, że przez rok w bieckim zamku mieszkał Władysław Łokietek, a w fortalicji w Przecławiu – przez trzy wieki – potomkowie Mikołaja Reja? Kto wie, że w imbramowickim klasztorze przechowuje się dzieło Jana Brueghela Starszego? Gotycki kościół ceglany z końca XIV stulecia w Pasymiu był najpierw katolicki, a od 1525 r. do dziś pozostaje świątynią luterańską. Wewnątrz można podziwiać cenne wyposażenie z kolejnych epok, gotyckie ławy i krucyfiks, nowożytny ołtarz, ambonę i prospekt organowy. W dawnej zakrystii zorganizowano muzeum parafii ewangelicko-augsburskiej. Tajemniczo wygląda zaś wymurowany w końcu XVIII w. wolnostojący grobowiec pruskiego rodu von Fahrenheidów w Rapie, który przypomina starożytne piramidy egipskie. Popadającą w ruinę kaplicę gruntownie odrestaurowano w 2018 r. Warto odwiedzić też obiekty związane z rozwojem gospodarczym regionu. Wyłuszczarnię nasion im. Zdzisława Borońskiego w Rucianem-Nidzie wzniesiono w latach 1890–1892. Łuszczono tam nasiona świerku, sosny, jodły i modrzewia. To największy tego typu zakład na terenie dawnych Prus Wschodnich. Budynki gazowni w Górowie Iławeckim wybudowała w 1908 r. firma Karla Franckego z Bremy. Wyposażenie techniczne zdemontowała Armia Czerwona w 1945 r. Po remoncie utworzono tam Muzeum Gazownictwa Warmii i Mazur. Warto odwiedzić też wieś i majątek szlachecki Kadyny, które zostały założone już w XIII w. Od końca XIX w. była to własność cesarza Niemiec, a na początku wieku XX Kadyny stały się miejscem letniego wypoczynku pary cesarskiej. Zobaczymy tu zespół pałacowo-folwarczny z parkiem i neogotycką kaplicą, częściowo zniszczone zabudowania cesarskiej fabryki majoliki oraz zabudowę wsi zaaranżowaną przez berlińskich architektów. Najważniejsze wydarzenia w regionie Warmia-Mazury Olsztyn 25 VIII - Festiwal Dziedzictwa Kulinarnego Warmii, Mazur i Powiśla Celem jest promocja żywności naturalnej, tradycyjnej, lokalnej i regionalnej. Rynek Starego Miasta w Olsztynie Olsztynek 6 VIII - Impreza plenerowa „Tajemnice ciesiołki” Muzeum Budownictwa Ludowego w Parku Etnograficznym Węgorzewo 6–7 VIII - Międzynarodowy Jarmark Folkloru Targi sztuki ludowej i rękodzieła, przegląd zespołów folklorystycznych, kapel i solistów z Polski oraz zagranicy, pokazy warsztatowe tradycyjnego rzemiosła, stoiska edukacyjne dla dzieci. Plac Wolności, Węgorzewo. Gołdap 7 VIII - Regionalny Festiwal Pogranicza Kartaczewo Odbędą się też konkursy: na najlepsze kartacze serwowane przez miejscowych gastronomów i na najsmaczniejsze kartacze domowe. Mrągowo 19–21 VIII - 27. Festiwal Kultury Kresowej Impreza obejmująca występy kapel, chórów oraz zespołów pieśni i tańca z krajów sąsiednich. Więcej informacji na temat najciekawszych polskich zabytków znajdziemy na stronie internetowej.

. 151 244 170 402 115 11 312 75

wieś z muzeum mikołaja reja