Opłucna jest surowiczą błoną, która otacza płuca. Jej powierzchnia jest cały czas nawilżona, dzięki czemu ułatwia ona ruch płuc w czasie oddychania. Opłucna zbudowana jest z dwóch blaszek. Blaszka zewnętrzna nosi nazwę opłucnej ściennej, bezpośrednio styka się ona z przeponą, śródpiersiem oraz z powięzią piersiową. Wewnętrzna blaszka opłucnej nazywa się opłucną trzewną (czasami także opłucną płucną), pokrywa ona płuco i ściśle do niego przylega. Pomiędzy opłucną ścienną a opłucną trzewną znajduje się jama, która nosi nazwę jamy opłucnej. W jamie opłucnej znajduje się kilka mililitrów płynu surowiczego, który zdecydowanie zmniejsza tarcie w czasie oddychania. Zdarzają się sytuacje, w których w jamie opłucnej zgromadzi się zdecydowanie większa ilość płynu surowiczego niż w warunkach fizjologicznych. Taki stan chorobowy w mowie potocznej często bywa nazywany "wodą w płucach". Jakie są objawy obecności nadmiernej ilości płynu w jamie opłucnej? Pacjent, u którego doszło do nagromadzenia się płynu w jamie opłucnej, odczuwa przede wszystkim ból o różnym nasileniu, jak również różnie nasiloną duszność oraz objawy choroby podstawowej, która doprowadziła do zgromadzanie się nadmiernej ilości płynu. W czasie badania fizykalnego u pacjenta, u którego doszło do zgromadzenia się płynu w jamie opłucnej, lekarz stwierdza brak szmeru pęcherzykowego nad polami płucnymi po stronie, po której nagromadził się płyn. Jeśli płynu jest mało, wtedy może też być słyszalne tzw. tarcie opłucnowe, którego dźwięk czasami porównywany jest do chodzenia po śniegu (charakterystyczne skrzypienie). Ponadto, w czasie badania przedmiotowego, po stronie płynu, lekarz w czasie opukiwania klatki piersiowej pacjenta, stwierdza stłumiony odgłos opukowy. Dodatkowo, można też zaobserwować asymetryczne ruchy klatki piersiowej, które są zdecydowanie słabsze po stronie zgromadzonego płynu. Lekarz stwierdza też osłabione drżenie głosowe. Jakie są przyczyny gromadzenia się płynu w jamie opłucnej? Płyn w jamie opłucnej może mieć charakter wysięku, przesięku, krwiaka lub też chłonotoku. Polecane dla Ciebie syrop, katar zł kapsułki, odporność, niedobór witamin zł zestaw, syrop, proszek, saszetki, katar, alergia zł Co zatem doprowadza do powstawania przesięku w jamie opłucnej? Płyn przesiękowy w jamie opłucnej może gromadzić się w wyniku niewydolności serca, zwężenia zastawki mitralnej (dwudzielnej) serca oraz marskości wątroby. Ponadto, przyczyną powstawania przesięku w jamie opłucnej może też być hipoalbuminemia (czyli obniżony poziom białka albuminy w krwi), choroby osierdzia czy też niedoczynność tarczycy. Zdarza się, że do powstania przesięku w jamie opłucnej przyczynia się również zatorowość płucna (choć rzadko) oraz zespół nerczycowy i dializy otrzewnowe. Płyn przesiękowy jest zwykle przejrzysty, jego kolor można porównać do koloru słomkowego. Charakteryzuje się on również małą zawartością białka oraz niską aktywnością enzymu dehydrogenazy mleczanowej i małą ilością komórek, którymi są przede wszystkim limfocyty. Jak leczy się przesięk w jamie opłucnej? Leczenie przesięku w jamie opłucnej polega po prostu na leczeniu choroby podstawowej. Jakie są przyczyny gromadzenia się wysięku w jamie opłucnej? Wysięk w jamie opłucnej powstaje na skutek zapalenia lub też w przebiegu nowotworów. Jego przyczyną może być zatem zapalenie płuc (zazwyczaj jest to zapalenie bakteryjne, zdecydowanie rzadziej do rozwoju wysięku w jamie opłucnej doprowadza zapalenie płuc o etiologii wirusowej lub pasożytniczej) oraz nowotwory, w tym również rak jajnika (mówi się wtedy o tzw. zespole Meigsa). Ponadto, do rozwoju wysięku w jamie opłucnej przyczynia się też zatorowość płucna (płyn jest wtedy zazwyczaj surowiczo-krwisty, prawie zawsze towarzyszy zawałowi płuca), zawał serca, różnego rodzaju choroby trzustki czy też perforacja, czyli pęknięcie przełyku. Dodatkowo, wysięk w opłucnej gromadzi się również na skutek różnego rodzaju operacji w obrębie klatki piersiowej oraz jamy brzusznej, może też powstać w przebiegu chorób autoimmunologicznych (miedzy innymi w przebiegu tocznia rumieniowatego układowego) oraz po napromienianiu klatki piersiowej i na skutek zażywania niektórych leków. W jaki sposób leczy się wysięk w jamie opłucnej? W przypadku leczenia wysięku w jamie opłucnej należy leczyć przede wszystkim chorobę podstawową, która doprowadziła do jego powstania. Kolejną przyczyna płynu w jamie opłucnej jest krwiak opłucnej. Do jego powstania dochodzi na skutek różnego rodzaju urazów, w tym również na skutek zabiegów w obrębie klatki piersiowej. Objawami krwiaka w jamie opłucnej jest przede wszystkim ból o różnym nasileniu oraz duszność. Dodatkowo mogą być również obecne objawy towarzyszące nadmiernej utracie krwi, czyli przede wszystkim spadek ciśnienia tętniczego (hipotensja), przyspieszona czynność serca (tachykardia) oraz niedokrwistość. W jaki sposób leczy się krwiaka opłucnej? Po zdiagnozowaniu krwiaka opłucnej zachodzi potrzeba szybkiego drenażu jamy opłucnej celem usunięcia zgromadzonej w jamie opłucnej krwi. Jeszcze jedną przyczyną płynu w jamie opłucnej może być chłonotok, czyli wysięk chłonny. Kiedy może dojść do jego powstania? Do powstania wysięku chłonnego w jamie opłucnej bardzo często dochodzi w przebiegu choroby nowotworowej. Najczęściej takie objawy może dawać chłoniak, jak również przerzuty raka innych narządów. Poza tym, do powstania chłonnego wysięku w jamie opłucnej mogą też przyczynić się różnego rodzaju operacje, w tym przede wszystkim operacje przełyku, jak również urazy klatki piersiowej, niedrożność żył głównych czy też skrobiawica. W jaki sposób stawia się rozpoznania chłonotoku? Rozpoznanie wysięku chłonnego stawia się na podstawie badania płynu opłucnowego, który ma wiele cech charakterystycznych, ale przede wszystkim zwraca uwagę jego mlecznobiały kolor. Czy obecność płynu w jamie opłucnej jest groźna? Obecność "wody w płucach" zawsze wymaga właściwego leczenia, bowiem nieleczona może okazać się groźna dla zdrowia lub nawet życia pacjenta. Chory, u którego lekarz zdiagnozuje płyn w jamie opłucnej, musi być hospitalizowany, gdzie zostanie mu zapewniona właściwa opieka i leczenie. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Grypa żołądkowa – przyczyny, objawy. Ile trwa, jak długo można zarażać? Grypa żołądkowa (grypa jelitowa, „jelitówka", nieżyt żołądkowo-jelitowy) to wirusowa infekcja układu pokarmowego, której towarzyszą przede wszystkim biegunka i wymioty. Jest wycieńczającym organizm schorzeniem i może potrwać kilka dnia. Niezwykle istotne jest, aby pacjent z grypą jelitową dbał o nawodnienie organizmu oraz przestrzegał kilku zasad związanych z lekkostrawną dietą. Co jeść podczas grypy jelitowej, jak dużo płynów podawać dziecku oraz które probiotyki wybrać, aby wspierać jelita w walce z infekcją? Szkorbut – przyczyny, objawy i zapobieganie Szkorbut – choć kojarzy się głównie z osadzonymi w odległej historii opowieściami o przygodach marynarzy – stanowi nadal istniejące schorzenie. Gnilec, czyli inaczej właśnie szkorbut, to wielonarządowa choroba związana z niedoborem lub zupełnym brakiem w organizmie kwasu askorbinowego. Warto wiedzieć, w jaki sposób można jej uniknąć, a także co zrobić w przypadku zdiagnozowania szkorbutu. Krwiomocz – przyczyny, objawy i leczenie Krwiomocz, czyli hematuria, jest to stwierdzenie w badaniu ogólnym moczu obecności erytrocytów, czyli krwinek czerwonych. Wyróżnia się dwa rodzaje krwiomoczu: mikrohematurię oraz makrohematurie. Przyczyny krwiomoczu mogą być różne. Część z nich jest jedynie tymczasowa i niegroźna, a inne stanowią zagrożenie dla zdrowia. Co zrobić, kiedy w moczu znajduje się krew, jak wygląda leczenie krwiomoczu i czy krwiomocz w ciąży jest groźny dla dziecka? Róża - choroba skóry. Przyczyny, objawy i leczenie Róża jest zakaźną chorobą skóry wywoływaną przez paciorkowce beta-hemolizujące. Nie należy jej mylić z różyczką, która jest inną jednostką chorobową. Róża to zapalenie skóry i tkanki podskórnej rozprzestrzeniające się wzdłuż naczyń chłonnych skóry (powierzchowne zapalenie naczyń chłonnych). Tiki nerwowe – przyczyny, rozpoznanie, leczenie Tiki nerwowe to utrudniająca normalne funkcjonowanie przypadłość, która potrafi naprawdę uprzykrzyć życie dotkniętej nią osoby. Pozornie drobne i nieistotne odruchy, w wymiarze społecznym zadają ból obarczonej nimi osobie, ściągając nieprzychylną uwagę otoczenia, niezrozumienie i przyczepiając jej łatkę dziwaka. Zespół Touretta – objawy, przyczyny, leczenie Zespół Touretta to obciążająca społecznie przypadłość, która polega na niekontrolowanych tikach nerwowych, ale także werbalnych, jakie wykazuje dotknięty nią pacjent. Nieprzewidywalność tej choroby, a także nietypowość zachowań, które składają się na tiki, powoduje, że osoby z zespołem Touretta – pomimo, iż nie są upośledzone intelektualnie i mogą normalnie funkcjonować - mają problemy z adaptacją w społeczeństwie. Ból kręgosłupa lędźwiowego — przyczyny i leczenie Na ból kręgosłupa lędźwiowego przynajmniej raz w życiu uskarża się prawie każdy człowiek. Niestety zwykle tego typu dolegliwości odczuwane są znacznie częściej. Odcinek lędźwiowy to bolesne miejsce głównie u ludzi dorosłych, choć czasami ból mogą też odczuwać dzieci – jest on uporczywy, potrafi naprawdę uprzykrzyć życie i uniemożliwić normalne funkcjonowanie. Niekiedy jest tak silny, że powoduje fizyczne unieruchomienie pacjenta, czasami nawet na dłuższy czas. Zgryz przewieszony – jakie metody leczenia się stosuje? Zgryz przewieszony to wada zgryzu, której istotą jest mijanie się powierzchni żujących zębów bocznych górnych i dolnych. Wśród przyczyn tej wady zgryzu wymienia się między innymi asymetryczne poszerzenie szczęki, nieprawidłowe położenie zawiązków zębów czy czynniki genetyczne. Ważne jest podjęcie jak najszybszego leczenia. Terapia u dzieci może obejmować szlifowanie zębów, szeroko stosuje się terapię z wykorzystaniem aparatów ortodontycznych.
No, nie do końca! Jeżeli szukasz odpowiedniego kosmetyku do codziennego mycia okolic intymnych, postaw na płyn z kwaśnym pH między 4,5 a 7. Paradoksalnie w przypadku grzybicy grzybom z gatunku Candida odpowiedzialnym za infekcję sprzyja kwaśne środowisko pochwy. Warto więc postawić wówczas na łagodny, lekko zasadowy płyn do higieny
(zdj. pxhere)Umycie silnika może ułatwić serwisowanie i pozwoli łatwiej diagnozować ewentualne usterki. Ponadto czysty motor prezentuje się estetyczniej w porównaniu z silnikiem umazanym olejem i drogowym brudem. Jak czyścić jednostkę napędową, żeby jej nie uszkodzić i jaki preparat do mycia silników zastosować?Każdy fan motoryzacji ucieszy się, gdy zaglądając pod maskę, ujrzy swój silnik w nienagannej czystości. Szczególnie szczęśliwi mogą być kierowcy samochodów terenowych. Takie auta brudzą się wyjątkowo szybko. Są jednakże do tego przystosowane znacznie lepiej aniżeli samochody, którymi wszyscy poruszamy się codziennie po drogach. Warto uzmysłowić sobie, że kiedy dotyka nas konieczność mycia silnika, czynność ta może niejednokrotnie przynieść więcej złego niż dobrego. Wydaje się, że umycie silnika i jego podzespołów pod maską jest proste, ale prawda może zadziwić. Okazuje się, że należy do tego podejść z iście chirurgiczną precyzją. Dlaczego? O tym dowiesz się z treści niniejszego artykułu! Czemu ma służyć mycie silnika samochodowego? W prostym tłumaczeniu pod maską powinno być możliwe czysto i to zawsze. Poza samym silnikiem kryje się tam mnóstwo innych podzespołów z nim związanych, które niekoniecznie tolerują brud, pyły czy wilgoć. Jednakże co do samego silnika, warto wiedzieć, że jego mycie ma zarówno wady, jak i zalety. Do zalet mycia silnika samochodowego zaliczyć można: utrzymanie estetyki silnika na wysokim poziomie, oczyszczanie i udrażnianie niezbędnych otworów odpowietrzających silnika, odkrywanie miejsc występowania wycieków płynów, odkrywanie innych usterek. Poza tymi ewidentnymi zaletami istnieje jeszcze więcej plusów. Podczas mycia wychodzą na jaw wszelkie niedomagania nie tylko silnika, ale też innych z pozoru niezwiązanych z nim podzespołów. Prócz zalet mycie silnika może mieć również pewne wady, do których należą: zawilgocenie aparatu zapłonowego, co skutkuje problemami z rozruchem, zawilgocenie filtrów powietrza, szkodzenie podzespołom elektrycznym i elektronicznym znajdującym się w bezpośrednim sąsiedztwie silnika. zawilgocenie i uszkodzenie przewodów elektrycznych, szczególnie wyeksploatowanych, zawilgocenie odkrytych mechanizmów mechanicznych, Jak można zauważyć, mycie silnika, mimo że nierzadko konieczne, wymaga dużej precyzji działania, aby zamiast wyczyścić, nie przyczynić się do powstania usterek. Niekiedy mycie silnika staje się koniecznością. Jak tego dokonać? Jak przygotować auto do mycia silnika? Przed przystąpieniem do czyszczenia silnika, powinniśmy odpowiednio zabezpieczyć jednostkę napędową oraz inne podzespoły znajdujące się w komorze. O czym warto pamiętać? Przede wszystkim, nie możemy myć silnika, który jest rozgrzany. Polanie gorącej jednostki zimną wodą może doprowadzić do poważnego uszkodzenia motoru, np. pęknięcia głowicy. Poza tym czyszczenie silnika, który jest jeszcze ciepły, stwarza ryzyko poparzenia. Należy zabezpieczyć układ elektryczny. Jest to szczególnie ważne w przypadku samochodów napędzanych silnikami benzynowymi. Tego typu jednostki potrzebują do spalania mieszanki paliwowo-powietrznej iskry. Z tego względu silnik benzynowy jest wyposażony w układ składający się ze świec zapłonowych, cewek, przewodów wysokiego napięcia i rozdzielacza, który jest wrażliwy na wilgoć. Prostszą i bardziej odporną na wodę konstrukcją cechują się motory o zapłonie samoczynnym, czyli silniki Diesla. Przewody wysokiego napięcia, rozdzielacz i inne elementy układu zapłonowego możemy zabezpieczyć folią spożywczą. Przydatne mogą okazać się gumki oraz taśma samoprzylepna. Zabezpieczamy także alternator, komputer sterujący i skrzynkę z bezpiecznikami. Odłączamy klemy od akumulatora. Baterię możemy albo osłonić, albo po prostu wyjąć z komory silnikowej na czas czyszczenia silnika. Dobrym pomysłem może być też zabezpieczenie układu dolotowego. Nie powinniśmy dopuścić do zamoczenia filtra powietrza. Możemy go zdemontować i włożyć do osłony po zakończeniu mycia. Mycie silnika samochodowego W jaki sposób myć silnik samochodowy? Należy wiedzieć, że myjka ciśnieniowa, mimo że bardzo skuteczna, nie zawsze się sprawdzi. Może ona zaszkodzić silnikowi, szczególnie temu o dość leciwej konstrukcji. Mimo że silniki nowego typu dobrze znoszą działanie wody pod ciśnieniem, starsze konstrukcje mogą na tym ucierpieć. Może dojść między innymi do uszkodzeń uszczelek, czy dostanie się wody do wrażliwych mechanizmów. Na to trzeba niestety uważać. Równie ważne jest to, by nie używać nazbyt agresywnych środków chemicznych do mycia. Owszem, usuwają nawet stary i przyklejony brud, jednakże ich użycie musi być przemyślane. Czytaj również: Przegrzanie silnika – poznaj objawy i skutki przegrzanego silnika samochodu Mycie misek olejowych i dolnych partii silnika jest słuszne. Niemniej jednak części mających kontakt z wrażliwymi podzespołami już niekoniecznie. W takich sytuacjach lepsze dla silnika będzie mycie ręczne i precyzyjne usuwanie zanieczyszczeń, niż dość ryzykowne mycie mechaniczne. Warto zwrócić baczną uwagę na mycie odkrytych pasków napędowych i zębatych. Są one elementami trwałymi, jednakże w kontakcie ze szkodliwą chemią mogą tracić swoje właściwości i doprowadzać do przedwczesnej awarii. To samo tyczy się czyszczenia miejsc, które są łączone i wymagają użycia uszczelek. Takich miejsc jest wiele, a mycie pierwszym lepszym środkiem może zaszkodzić uszczelkom, utracić szczelność połączeń i doprowadzić do usterek i uszkodzeń. Jaki płyn do mycia silników przyda się podczas czyszczenia? Jednostki napędowej nie powinno się myć przy wykorzystaniu standardowych środków, takich jak płyn do mycia naczyń. Nie zaleca się też stosowania agresywnych preparatów, które mogą niszczyć plastik czy gumę. Najlepiej wybrać specjalistyczny preparat do czyszczenia silnika, o składzie bezpiecznym dla podzespołów znajdujących się w komorze. Czym charakteryzuje się dobry płyn do mycia silnika? Przede wszystkim powinien nam pomóc w usunięciu wszelkich tłustych plam i zanieczyszczeń. Środek do czyszczenia silnika umożliwi zlikwidowanie śladów po smarach i oleju. Istotne jest też to, że mimo swoich właściwości czyszczących, dobrej jakości preparat do mycia silnika będzie bezpieczny dla elementów wykonanych z gumy. Stosując tego typu płyn, nie ryzykujemy, że uszkodzeniu ulegną uszczelki. Co należy zrobić po umyciu silnika? Po zastosowaniu płynu do mycia silników jednostkę napędową powinno się opłukać wodą. Możemy do tego celu użyć gąbki nasączonej wodą, szlaucha czy myjki ciśnieniowej. W trakcie tej czynności pamiętajmy o tym, żeby strumienia nie kierować na elementy instalacji elektrycznej. Jeżeli korzystamy z lancy lub szlaucha, ustawiamy niskie ciśnienie. Samo płukanie powinno trwać możliwie jak najkrócej. Silnika nie uruchamiamy bezpośrednio po czyszczeniu. Czekamy, aż woda spłynie. Jednostce napędowej najlepiej dać wyschnąć przez kilka godzin, jeśli to możliwe – z otwartą maską. Proces suszenia możemy wspomóc. Możemy skorzystać z kompresora lub puszki ze sprężonym powietrzem. Czy warto myć silnik samodzielnie? Jak wspominaliśmy, myjąc silnik, trzeba wziąć pod uwagę wrażliwe na wodę podzespoły. Zalicza się do nich alternator, filtry czy elektronikę zasilania paliwem. Myjąc silnik, nie sposób nie pochlapać ich wodą. Mimo że są one czasem dobrze zabezpieczone (prócz alternatora), kontakt wody pod ciśnieniem może mieć wpływ na ich funkcjonalność. Czy więc należy myć silnik samodzielnie, czy raczej powierzyć to zadanie osobie, która się tym zajmuje na co dzień? Mycie raczej nie jest całkowicie bezpieczne dla silnika, więc może warto oddać to zadanie osobie doświadczonej? Taka osoba dysponuje nie tylko odpowiednim sprzętem, wiedzą i praktyką, ale też zdaje sobie sprawę z ryzyka, jakie niesie bezmyślne lanie wody na wszystko wokół. Tak więc każdy, kto nie jest pewny podjęcia się samodzielnie tego zadania, powinien zlecić je specjaliście. Poza tym może znacznie więcej dowiedzieć się kondycji swojego pojazdu, kiedy to fachowiec rzuci okiem na jego podzespoły i mechanizmy. Tak więc mycie silnika nie jest tak łatwe i bezpieczne, jak niektórzy sobie wyobrażają. Podejmując się jednak tego zadania, należy mieć pewność, że uda się je bezpiecznie wykonać.Jeśli po usunięciu cewnika płyn wypływa z jamy brzusznej pod dużym ciśnieniem, nakleja się opatrunek uciskowy. Po upuszczeniu dużej ilości płynu puchlinowego, który uciskał przeponę, pacjenci często odczuwają ulgę i zmniejszenie duszności. Po usunięciu płynu, w przypadku nagłego zerwania się kozetki, może dojść do omdlenia.
Lanolina – co warto o niej wiedzieć? Lanolina – jakie właściwości sprawiają, że jest tak chętnie wykorzystywana zarówno w branży kosmetycznej, jak i farmaceutycznej? Do czego można stosować lanolinę? Jak jej używać? Czy może wywoływać alergie? W jakich produktach można ją znaleźć? Odpowiadamy. Lanolina większości z nas kojarzy się z wełną. Faktycznie jest to składnik pozyskiwany z wełny owiec czy lam, które produkują ją w celach ochronnych. Jest składnikiem hipoalergicznym, a jej właściwości sprawiają, że jako składnik kosmetyków stosowana jest na twarz, na skórę ciała oraz na włosy. Mamy karmiące doceniają jej obecność w maściach na brodawki czy na odpieluszkowe odparzenia dla noworodków i niemowląt. Lanolina – czym jest? Jak się ją pozyskuje? Rodzaje lanoliny Lanolina jest produktem gruczołów łojowych niektórych zwierząt, których ciało pokrywa wełna (np. owce czy lamy). Jej nazwa pochodzi od dwóch łacińskich słów lana, czyli wełna, i oleum, czyli olej. Fachowo lanolina nosi niezbyt zachęcającą nazwę – tłuszczopot. Inna nazwa to wosk zwierzęcy. Jest składnikiem, którego zadaniem jest ochrona skóry zwierząt przed działaniem niekorzystnych czynników zewnętrznych. Lanolina pozyskiwana jest jako produkt uboczny podczas procesu produkcji wełny. Ostrzyżoną wełnę poddaje się procesowi oczyszczania, którego jednym z etapów jest pranie w gorącej wodzie. Podczas prania tłuszczopot oddziela się od wełny. Mieszaninę lanoliny i wody rozdziela się na skutek wirowania. Tak pozyskany surowy produkt poddaje się kolejnym etapom oczyszczania między innymi rafinacji. Oczyszczona z pestycydów i toksyn lanolina zawiera około 25% wody i nazywana jest lanoliną uwodnioną. Poddana procesowi osuszania (trwa około 2 tygodnie) staje się lanoliną bezwodną, która ma szerokie zastosowanie, między innymi w farmacji i w kosmetyce. Lanolina a wazelina i alantoina Lanolina bywa mylona z wazeliną i alantoiną, składnikami, które tak jak i ona są często wykorzystywane w przemyśle farmaceutycznym czy kosmetycznym. W przypadku wazeliny konsystencja i wybrane właściwości sprawiają, że te dwie substancje mogą wydawać się podobne. Obydwie są pochodzenia naturalnego, jednak lanolina ma pochodzenie zwierzęce, natomiast wazelina jest pozyskiwana z ropy naftowej. Co więcej, podczas gdy lanolina uznawana jest za składnik hipoalergiczny, wazelina często znajduje się na listach składników uczulających. W przypadku alantoiny to najczęściej zbliżone nazwy są źródłem pomyłek. Podobnie jak lanolina i alantoina jest składnikiem pochodzenia naturalnego, jednak tę drugą znajdziemy w roślinach (np. korzeń żywokostu). Co ciekawe, obydwie substancje mają właściwości hipoalergiczne. Czysta, bezwodna lanolina jest substancją o konsystencji stałej. Jej barwa rożni się w zależności od stopnia czystości. Produkt uzyskany po wstępnym oczyszczeniu może mieć barwę od żółtawej do brązowej i lekki alkoholowy zapach. Takiej formy używa się np. do produkcji smarów czy konserwacji kadłubów statków. Ta używana w kosmetyce i farmacji jest poddawana kolejnym procesom oczyszczania, w wyniku których staje się bezzapachowa i lekko żółta. Lanolina topi się w stosunkowo niskiej temperaturze około 40℃. Lanolina nie rozpuszcza się w wodzie, dobrze natomiast rozpuszcza się w tłuszczach. Jest dobrym emulgatorem – ułatwia tworzenie jednolitych mieszanin np. z wody i tłuszczów. Powyższe właściwości zapewnia lanolinie jej skład – jest mieszaniną estrów kwasów tłuszczowych ze sterolami ( z cholesterolem). Polecane dla Ciebie maść, ból, podrażnienie, odparzenia, stan zapalny, suchość, bez substancji zapachowych, bez sztucznych barwników, produkt naturalny, dla kobiet karmiących, dla kobiet w ciąży, dla alergików, bez konserwantów, bez parabenów, bez barwników zł maść, podrażnienie, suchość zł zł maść, otarcia, podrażnienie, suchość, dla kobiet karmiących zł Zastosowanie lanoliny w kosmetyce i farmacji Szereg właściwości sprawa, że farmaceuci i kosmetolodzy opracowujący formulacje preparatów chętnie po nią sięgają. Oto wybrane właściwości lanoliny: to dobry emulgator (łączy tłuszcze i wodę w jednolitą, kremową konsystencję), jest emolientem (tworzy płaszcz ochronny zapobiegający utracie wilgoci, ma właściwości nawilżające), natłuszcza (jest odpowiednia dla skóry suchej, produkującej niedostateczną ilość sebum), tworzy na skórze niewidzialny film, który chroni przed działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych (np. wiatr czy mróz) oraz sprawia, że skóra wydaje się być wygładzona (nie jest natomiast remedium na zmarszczki), umożliwia transport składników odżywczych w głąb skóry (jest dobrym rozpuszczalnikiem np. dla witamin A czy E), jest składnikiem hipoalergicznym (rzadko wywołuje uczulenia, może być stosowana od pierwszych dni życia), wspomaga gojenie ran (z tego względu jest szczególnie doceniana przez matki karmiące piersią), chroni włosy przed uszkodzeniami i rozdwajaniem końcówek, nawilża włosy przesuszone (nałożona na wilgotne włosy zatrzymuje w nich wilgoć). Właściwości te sprawiają, że lanolinę znajdziemy w składnikach wielu kosmetyków przeznaczonych do pielęgnacji skóry, a także włosów. Jej identyfikacja INCI to Lanolin. Jest stosowana zarówno jako składnik bazowy, jak i aktywny. Znajdziemy ją w kosmetykach pielęgnacyjnych przeznaczonych do skóry: kremach, balsamach, emolientach (dla skóry atopowej, łuszczycowej czy niemowląt), żelach i peelingach pod prysznic czy mydłach. Jest także używana w pomadkach i balsamach do ust, szamponach odżywkach i maskach do włosów (zwłaszcza tych dedykowanych włosom przesuszonym), a także ostatnio popularnych produktach do pielęgnacji zarostu. Inne zastosowanie w przemyśle kosmetycznym to produkcja acetonu z lanoliną do usuwania paznokci hybrydowych. Lanolina jest dobrym nośnikiem składników aktywnych. Farmaceuci używają jej do produkcji leków różnej postaci np. kremów i maści. Jest tez składnikiem gotowych produktów leczniczych np. maści na podrażnione brodawki u matek karmiących. W przemyśle farmaceutycznym używana jest również do pozyskiwania witaminy D3. Warto zaznaczyć, że na preparatach, w których witamina D3 jest z lanoliny znajdziemy wyraźną o tym informację, np. w postaci hasła „cholekalcyferol z lanoliny”. Lanolina kosmetyczna Lanolina kosmetyczna to 100% czysty wosk zwierzęcy dostępny w sklepach kosmetycznych i aptekach. Może być stosowana zarówno jako docelowy kosmetyk – produkt pielęgnacyjny, jak i jako półprodukt do przygotowania domowego wieloskładnikowego preparatu. Lanolina farmaceutyczna Lanolina farmaceutyczna to także 100% czysty wosk zwierzęcy. Czystość farmaceutyczna oznacza, że została poddana specjalistycznym badaniom w kierunku zawartości substancji szkodliwych (np. pestycydów). Konkretne badania i dopuszczalne poziomy stężeń regulowane są przez odpowiednie organy i można je znaleźć w fachowej literaturze np. Farmakopei Polskiej. Zastosowanie lanoliny w domu Lanolina jest składnikiem, który z powodzeniem może być stosowany w gospodarstwie domowym. Znajdziemy ją w składach gotowych preparatów przeznaczonych do prania tkanin wełnianych. Przepis, jak stosować lanolinę do prania wełny, znajdziemy na etykiecie opakowania wybranego preparatu (różne są stężenia i zalecenia). Warto z pewnością wybrać w naszej pralce program przeznaczony do prania wełny. Również samodzielnie możemy przygotować płukankę lanolinową – w ciepłej wodzie rozpuszczamy łyżkę lanoliny, płuczemy w niej już wyprane ubranie, a następnie płuczemy w czystej wodzie, aby usunąć jej ewentualny nadmiar. Lanolinę doceniają również rodzice decydujący się na wielopieluchowanie – używanie pieluch wielorazowych. Zamoczenie otulaczy (zewnętrzna część pieluszki) w roztworze lanoliny, płatków mydlanych i wody na około sześć godzin sprawia, że są zabezpieczone przed wilgocią. Lanolina bywa również składnikiem delikatnych, hipoalergicznych płynów do sprzątania wszelkich powierzchni (od okien i luster po kuchenne blaty). Lanolina – gdzie ją kupić, ile kosztuje? Lanolinę kupimy w dobrze zaopatrzonej drogerii lub aptece. Znajdziemy ją też u wielu dostawców oferujących zakupy on-line. Jej cena bywa różna w zależności od producenta i deklarowanej czystości. Lanolinę kosmetyczną kupimy w niewielkich ilościach za nieco ponad 10 zł za 10 gramów. Przy zakupach większych ilości cena może wynosić nawet pięć razy mniej. Decydując się na zakup lanoliny, zastanówmy się, do czego będziemy jej używać. Może być składnikiem wielu domowych kosmetyków, które pozytywnie wpłyną na kondycję naszej skóry czy paznokci. Połączenie lanoliny, żelu z aloesu, gliceryny, oleju z awokado i ulubionego olejku eterycznego będzie świetnym kremem na wysuszone ciągłą dezynfekcją i/lub działaniem mrozu dłonie. Stopione razem olej bawełniany, wosk pszczeli i lanolina, po zestaleniu, utworzą domowy balsam do ust. Lanolina i przeciwwskazania do stosowania Lanolina – jak każda substancja – posiada pewne przeciwwskazania do stosowania. Szczególną czujność na jej obecność powinny zachować osoby uczulone na wełnę, gdyż to właśnie lanolina odpowiada z reakcje alergiczne na ten rodzaj przędzy. Inny aspekt to zbyt duża ilość lanoliny przyjęta doustnie (np. z balsamami do ust). Lanolina, która dostanie się na naszego układu pokarmowego w zbyt dużej ilości, może wywołać zatrucie organizmu objawiające się biegunką, wymiotami, wysypką lub zaczerwienieniem i opuchlizną skóry. Czy lanolina uczula? Lanolina jest uznawana za składnik hipoalergiczny (o niskim potencjale wywoływania alergii). Uczulenie na lanolinę wykazało niespełna 2% spośród 25000 skłonnych do alergii osób. Jest do tego stopnia bezpieczna, że można ją stosować już u noworodków np. na odparzenia pieluszkowe czy wyschnięte usta. Reakcje alergiczne na lanolinę są rzadkie, a ich najczęstsze objawy to opuchlizna, wysypka lub problemy z oddychaniem. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Makrogole – czym są? Działanie przeczyszczające, zastosowanie, przeciwwskazania Makrogole to dobrze tolerowane i bezpieczne w stosowaniu preparaty, które wykorzystuje się w przypadku zaparć zarówno tych długotrwałych, jak i sporadycznych. Powodują zwiększenie objętości płynów w świetle jelit oraz wywołują działanie przeczyszczające. Czy kobiety w ciąży i dzieci mogą stosować makrogole, jakie są skutki uboczne zażywania tych leków, a także jak długo może być prowadzona terapia z wykorzystaniem PEG? Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Apteczne testy do wykrywania zakażenia Helicobacter pylori z kału i krwi Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik?
Zaproponowana w projekcie ustawy zmiana definiuje płyn do papierosów elektronicznych jako roztwór, czyli w powszechnym rozumieniu tego pojęcia jednorodną mieszaninę dwóch lub więcej związków chemicznych. Tymczasem ani gliceryna ani glikol takimi mieszaninami nie są. Zatem nie spełniają one przesłanki wynikającej z przedmiotowej
Sól fizjologiczna - jej opakowanie kosztuje zaledwie kilka złotych, a jednak rzadko kiedy obecna jest w kosmetyczce, bo kojarzy się bardziej z medycyną niż z kosmetologią. Dlatego jeśli już znajduje się w domu, to raczej stoi w apteczce. Warto jednak wiedzieć, że sól fizjologiczna sprawdzi się również w pielęgnacji, zarówno tej domowej, codziennej, jak i w trakcie zabiegów kosmetycznych. Jakie więc właściwości i zastosowanie ma sól fizjologiczna i do czego można ją wykorzystać, dbając o urodę? Spis treściCzym jest sól fizjologiczna?Zastosowanie soli fizjologicznejSól fizjologiczna do oczuSól fizjologiczna do inhalacjiSól fizjologiczna do nosaSól fizjologiczna do codziennego oczyszczania skórySól fizjologiczna jako składnik domowych kosmetykówSól fizjologiczna: zastosowanie w gabinecie kosmetycznymSól fizjologiczna: zastosowanie w medycynie estetycznejSól fizjologiczna dla noworodka Czym jest sól fizjologiczna? Sól fizjologiczna zgodnie z definicją czasem nazywana również płynem fizjologicznym jest wodnym roztworem chlorku sodu (NaCl), stanowiącego jeden z głównych składników soli – kuchennej, warzonej i drogowej. Ma stężenie 0,9 proc. i bez trudu można ją kupić w każdej aptece. Ze względu na to, że sól fizjologiczna szybko traci sterylność i może ulec nadkażeniu bakteriami, najczęściej sprzedawana jest w ampułkach o niewielkiej pojemności. W specjalistycznych sklepach z akcesoriami dla osób po piercingu można ją kupić również w sprayu. Zastosowanie soli fizjologicznej najczęściej łączymy z medycyną. Stosowana jest ona bowiem jako kroplówka nawadniająca, zwłaszcza po wymiotach, biegunce, oparzeniach czy po operacjach, gdyż uzupełnia niedobór elektrolitów. Ponieważ jest ona obojętna dla tkanek (a więc nie powoduje podrażnień), medykom często służy również jako płyn do przemywania. Sól fizjologiczna wykorzystywana jest też często do rozrabiania niektórych leków, które podaje się dożylnie lub w zastrzykach podskórnych. Płyn ma również zastosowania typowo domowe, choć wykorzystywana jest głównie przez rodziców małych dzieci. Jesienią i zimą niemal każdy, kto ma w domu niemowlęta i kilkuletnie brzdące, ma też w apteczce kilka ampułek soli fizjologicznej, bo jest niezastąpiona w walce z typowym dla sezonu grzewczego przesuszeniem śluzówek nosa. Jest też znakomita w przypadku kaszlu, zwłaszcza nocnego – zastosowana do inhalacji szybko pomaga uporać się z tym problemem. Zastosowanie soli fizjologicznej Choć sól fizjologiczna kojarzona jest głównie z medycyną, swoje zastosowanie znajdzie także w codziennym życiu. Sól fizjologiczną stosuje się: do przemywania oczu do inhalacji do oczyszczania nosa jako element zabiegów kosmetycznych w medycynie estetycznej do oczyszczania skóry do toalety niemowląt Sól fizjologiczna do oczu Sól fizjologiczna to także niezastąpiony środek łagodzący wszelkie podrażnienia. Jeśli po całym dniu (lub nocy) spędzonym przed komputerem wyglądasz jak królik, zaczerwienione oczy można przemywać wacikami nasączonymi solą fizjologiczną lub wręcz zrobić sobie z nich kompres – wilgotne waciki zostawione na zamkniętych powiekach na kilka, kilkanaście minut, pomogą oczom wrócić do formy, złagodzą podrażnienia, pieczenie, uczucie piasku pod powiekami. Dermatolodzy często polecają sól fizjologiczną do stosowania przy wyprysku alergicznym, kiedy skóra niemiłosiernie swędzi. Wtedy przemywanie jej gazikami nasączonymi sodą oczyszczoną może pomóc złagodzić dyskomfort i zmniejszyć swędzenie – nawet jeśli efekt utrzyma się stosunkowo krótko, to przy silnym swędzeniu i tak będzie to pomoc na wagę złota. Sól fizjologiczna do inhalacji Podczas przeziębienia, kiedy uciążliwe wydzieliny utrudniają nam życie, do oczyszczenia i nawilżenia dróg oddechowych, świetnie sprawdzi się inhalacja z soli fizjologicznej. Ta nieinwazyjna metoda rozrzedzi zalegające w gardle wydzieliny, dzięki czemu łatwiej będzie wydalić je z organizmu. Co więcej, odpowiednia inhalacja może łagodzić objawy bólu głowy i zwiększyć komfort oddychania, dlatego świetnie sprawdzi się przy leczeniu zapalenia płuc czy astmy. Sól fizjologiczna do nosa W klimatyzowanych i ogrzewanych pomieszczeniach śluzówka nosa łatwo ulega przesuszeniu. By ją nawilżyć wykorzystaj sól fizjologiczną, którą możesz zakroplić bezpośrednio do nosa. Zmagasz się z katarem? Do jego udrożnienia także skorzystaj z płynu fizjologicznego. Przepłucz nos i zatoki korzystając z irygatora. Pamiętaj tylko, by podczas płukania oddychać ustami, ponieważ próba oddychania nosem może zakończyć się zachłyśnięciem. Jak przygotować maseczkę z soli fizjologicznej i sody oczyszczonej? Sposób przygotowania jest banalnie prosty: wystarczy ampułkę soli zmieszać z łyżką sody oczyszczonej w taki sposób, by powstał specyfik o konsystencji papki, który następnie aplikujemy na skórę na dziesięć, piętnaście minut. Maseczka taka oczyszcza, wysusza i łagodzi zmiany skórne. Ważne, by zmywać ją bardzo delikatnie, ponieważ soda mocno ścierana ze skóry może ją silnie podrażnić. Sól fizjologiczna do codziennego oczyszczania skóry Dzięki temu, że sól fizjologiczna nie podrażnia ani nie uczula, na forach internetowych często polecana jest do codziennego oczyszczania skóry, jako zamiennik zwykłej wody z kranu, która może zmieniać odczyn pH skóry. Niektóre internautki radzą również, by stosować ją do demakijażu, jako delikatniejszy zamiennik płynu micelarnego. Jednak, w przeciwieństwie do płynu, nie zawiera ona miceli, nie ma też w składzie innych substancji o właściwościach oczyszczających, dlatego też nie będzie w stanie skutecznie usunąć makijażu wodoodpornego czy kryjącego. Sprawdzi się natomiast wówczas, gdy makijaż był dość oszczędny. Używamy jej identycznie, jak zwykłych kosmetyków do mycia twarzy: należy nią zmoczyć wacik i przecierać skórę do momentu, aż będzie całkowicie czysta. Sól fizjologiczna jako składnik domowych kosmetyków Sól fizjologiczna może być też dobrą podstawą do tworzenia niektórych domowych kosmetyków. Ponieważ płyn ten jest obojętny dla skóry, można go łączyć z wyciągami roślinnymi o konkretnym działaniu pielęgnacyjnym, uzyskując w ten sposób tonik dopasowany do potrzeb skóry. Na przykład sól fizjologiczna połączona z wyciągiem z nagietka lub z wyciągiem z rumianku tworzy tonik łagodzący zmiany skórne i podrażnienia. Soli fizjologicznej można używać również jako płynnego składnika maseczek. Jednym z bardziej popularnych przepisów, jakie można znaleźć w sieci jest maseczka z soli fizjologicznej i sody oczyszczonej, przeznaczona do cery tłustej, ze zmianami trądzikowymi i zaskórnikami, którą można nakładać nie częściej niż raz w tygodniu. Sprawdź, do czego można wykorzystać rumianek Sól fizjologiczna: zastosowanie w gabinecie kosmetycznym Sól fizjologiczna jest też istotnym elementem niektórych zabiegów kosmetycznych, na przykład bardzo popularnej ostatnio oksybrazji, czyli peelingu wodno-tlenowego. Zabieg ten silnie, a zarazem bezboleśnie złuszcza naskórek, a przy tym, w odróżnieniu choćby od tradycyjnej mikrodermabrazji czy kwasów chemicznych nie wywołuje podrażnień ani nie daje innych nieprzyjemnych efektów ubocznych. Swoją skuteczność i delikatność zarazem zawdzięcza zaś soli fizjologicznej. W trakcie zabiegu w skórę pod ciśnieniem wtłaczany jest tlen, który usuwa obumarłe komórki naskórka. Równocześnie jednak rozpylana jest delikatna mgiełka z soli fizjologicznej, która nie tylko daje miłe uczucie chłodu, ale też nie dopuszcza do podrażnień. Dlatego zabieg ten można stosować również w przypadku, kiedy cera jest wrażliwa i nie toleruje żadnych innych peelingów. Sól fizjologiczna: zastosowanie w medycynie estetycznej Chirurgiczne powiększanie piersi od lat nie traci na popularności, mimo tego że jest to zabieg inwazyjny i w gruncie rzeczy mało bezpieczny. Nie każda kobieta wie też od razu, czy do twarzy będzie jej z większym biustem, no i ciężko wyobrazić sobie właściwie, jak ten większy biust będzie wyglądał. By pomóc niezdecydowanym paniom w podjęciu decyzji, amerykański lekarz Norman Rowe wymyślił zabieg powiększania piersi solą fizjologiczną. Polega on na tym, że w piersi, za pomocą specjalnej igły, wstrzykiwana jest pewna ilość soli fizjologicznej, która wypełnia tkanki i powiększa biust na dwadzieścia cztery godziny. Po tym czasie płyn jest wchłaniany przez organizm, a po zabiegu nie zostaje żaden ślad. Choć zabieg ten miał na celu danie kobietom możliwości sprawdzenia, czy nowy, większy biust przypadnie im do gustu (a przy okazji zdecydowania, czy operacja faktycznie jest potrzebna), stał się prawdziwym hitem wśród tych pań, które biustu chirurgicznie na stałe powiększać nie zamierzają, ale mają w planach wielkie wyjście i chcą, by ich dekolt idealnie prezentował się w wieczorowej sukience. Sól fizjologiczna dla noworodka Sól fizjologiczną można wykorzystać do pielęgnacji oczu i nosa noworodka. Oczyszczanie nosa malucha jest bardzo potrzebne zarówno do nawilżenia delikatnej śluzówki, ale także, by uchronić go przed gromadzeniem się wydzieliny, która może doprowadzić do rozwoju infekcji. By oczyścić nos dziecka, wystarczy nasączyć sterylny wacik lub płatek kosmetyczny roztworem soli fizjologicznej i zebrać zalegającą w nosku wydzielinę. To z pewnością pozwoli mu swobodnie oddychać. Sól fizjologiczna jest bezpieczna, nawet jeśli dostanie się do oka dziecka, dlatego możemy spokojnie przemywać nią oczy, by usunąć wszelkie zanieczyszczenia lub ciała obce, np. rzęsy. Ważne, by podczas wykonywania toalety dziecka, mieć czyste dłonie i korzystać ze sterylnych narzędzi. Płukanie zatok przynosowych: hydrodebrider
Opakowanie do płynu do dezynfekcji powierzchni. Zawiera informacje o składzie, nazwę producenta i numer pozwolenia. Wybierając odpowiednie produkty dezynfekujące musimy zachować dużą czujność. Największym zagrożeniem dla konsumentów są producenci nieposiadający pozwolenia na obrót środkami dezynfekującymi, którzy próbując
Cześć Userzy,Czasem zdarza się, że płyn do płukania pobierany jest od razu z proszkiem, albo znika w wtedy? Jakie mogą być przyczyny tej sytuacji i jak sobie z nimi radzić samodzielnie? Czy to od razu usterka?Przyczyn pobierania płynu do płukania razem z proszkiem może być klika. Podam od razu przy każdym kwestie warte ZATKANA LUB ZAKAMIENIONA DESZCZOWNICASprawdzenie elementu polega na wyjęciu szuflady na detergent i oczyczeniu miejsca skąd leci woda. Są to małe otworki, które z czasem mogą ulec zakamienieniu i zatkaniu. Jeśli zauważycie, że występują tam zanieczyszczenia, proponuję wyczyścić to miejsce szczoteczką do zębów i ciepłą wodą. Jeśli woda spływa do nieprawidłowej komory może napełniać komorę z płynem i wysłać płyn do bębna za ZBYT RZADKA KONSYSTENCJA / ILOŚĆ NIEZGODNA Z ZALECENIAMI PRODUCENTATa kwestia jest warta producenci płynów zalecają stosowanie niewielkich jego ilości. Jeśli wlejemy tyle płynu, ile zaleca producent, może on spłynąć do przodu szuflady i tam czekać na podanie do bębna. A nam wydaje się, że środek popłynął do bębna. W efekcie dolewamy dodatkową ilość- sprawa to zbyt duża ilość płynu. Jeśli nalejemy płyn równiutko z maksem albo wyżej to nawet delikatne poruszenie szufladką może rozpocząć proces pobierania płynu. Zatem zawsze bezpieczniej jest wlać płyn nieco poniżej ZBYT GWAŁTOWNE POPCHNIĘCIE SZUFLADY NA DETERGENTYGdy płyn się zaciągnie, to już popłynie. Zatem warto poza nalewaniem poniżej maksa, w miarę możliwości, wsuwać szufladkę delikatnie. Tutaj nawet niewłaściwie wypoziomowana pralka (z odchyleniem do tyłu) może powodować efekt pobierania płynu zbyt wcześnie. Informacje, w jaki sposób wypoziomować pralkę znajdziecie ZBYT WYSOKIE CIŚNIENIE W INSTALACJITo również może być przyczyną przedwczesnego pobierania płynu do płukania. Zalecenia co do ciśnienia znajdują się w instrukcji obsługi danego modelu. Jeśli pewien czas urządzenie pracowało prawidłowo, wtedy wystarczy sprawdzić, czy ciśnienie w kranie drastycznie się nie zwiększyło. Zbyt wysokie ciśnienie może powodować rozchlapywanie wody do niewłaściwej komory i pobieranie SZCZELNOŚĆ I CZYSTOŚĆ SZUFLADY NA DETERGENTYJak to sprawdzić? W tym celu wyjmujemy szufladę, zdejmujemy również niebieski element dozujący płyn do płukania. Następnie czyścimy wszystkie elementy, możemy jeszcze nalać wodę do pojemnika i sprawdzić jego szczelność oraz ewentualne uszkodzenia mechaniczne. Może mieć to znaczenie w sytuacji, gdy detergent spływa od razu po nalaniu. Wtedy zanieczyszczenie elementu dozującego (czyli tego niebieskiego ogranicznika) może być przyczyną tej sytuacji. Jeśli element dozujący zamontowany jest prawidłowo, to płyn nie powinien wszystko!Kilka prostych czynności w większości przypadków pomoże zlokalizować i usunąć źródło problemu. To duża oszczędność pieniędzy, ponieważ robimy te czynności postanowiłam napisać ten post. Żeby każdemu ułatwić życie W razie pytań jestem, czekam i pozdrawiam!
. 463 190 225 100 10 366 346 429
do czego może być płyn
